Pompoensoep.

Gisteren kon ik niet slapen, omdat mijn voeten koud waren. Ik vind dat het officieel herfst is.

Donderdagochtend waaide het te hard. Naast dat het te hard waaide, regende het ook te hard. Ik stond daar, in mijn pyjama, de afwasmachine leeg te halen, vier pannen af te wassen en de keuken schoon te maken, het was half tien 's ochtends. In plaats van naar college te gaan, besloot ik om pompoensoep te maken. Een hele grote pan. Ik had een paar dagen ervoor al pompoensoep gemaakt, maar mijn pompoen was 1,8 kilo, terwijl ik vijfhonderd gram nodig had. Het kostte me veel moeite om hem in stukken te snijden, die flespompoen. Hakken, hakken, hakken. Maar het was me gelukt en de overgebleven kilo-en-nog-wat had ik in de vriezer gegooid, voor later gebruik. Meer pompoensoep. Want het was een lekkere pompoensoep.
Maar kan je pompoen wel zo in de vriezer gooien? Gesneden? In een vuilniszak? Geen idee. Het weer spoorde me aan om er iets mee te doen, met die pompoen. Nog wat meer pompoensoep. Herfstweer leidt tot herfsteten.

Het begon met vier kleine uitjes, vier teentjes knoflook en een rode peper snijden. Een combinatie waar je vingertoppen nog de rest van de week naar zullen ruiken. Tegelijkertijd vier bouillonblokjes in twee liter water op laten lossen. De kamer begon naar bouillon te ruiken. Omdat de afzuigkap zo luid is, besloot ik om de deur open te doen. De wind waaide mijn vuur uit en vervolgens de deur met een klap dicht. Dan niet.
Uitje en zo moesten even aanbakken.Toen moesten er twee theelepels karwijzaad in, maar wij hebben geen theelepels, dus ik heb geïmproviseerd met een koffielepel (denk ik). En dan de pompoen en bouillon in de pan, vijftien minuten laten koken en dan de staafmixer erop. Oh, en wat citroensap, maar ik had nog maar een halve citroen en het leek me ook niet zo'n goed idee om het sap van een hele citroen erin te gooien.
Wij hebben geen staafmixer, dus ik gooide het allemaal in de blender. Toen liet ik het nog even inkoken, tot mijn gewenste dikte. Pompoensoep moet niet al te vloeibaar zijn, vind ik. En vervolgens in bakjes in de vriezer. Dit recept was overigens van uitpaulineskeuken. Aanradertje. Maar ik vind niet dat het voor zes personen (als avondeten) genoeg is, eerder voor vier. Alsnog lekker hoor.

Nu heb ik twee liter pompoensoep in mijn vriezer liggen.
Ik had mijn ene huisgenoot wakker gemaakt met de geur van pompoensoep. Maar dat is toch niet zo erg wakker worden, denk ik.
Het werd later en het werd lunchtijd. Ik had beloofd om wentelteefjes te maken voor mijn huisgenootje. Ze wist niet hoe je dat deed. Men neme een boterham en eieren en melk. Eitjes en melk klutsen, boterham erin, boterham eruit, in een pan met boter bakken. Tada, wentelteefjes. Als je er nog suiker en kaneel op gooit. Mijn andere huisgenoot had ook nog nooit wentelteefjes gemaakt. Ik maak al sinds de basisschool wentelteefjes voor mezelf en ik vind het moeilijk te begrijpen dat anderen dit nog nooit hebben gedaan. Misschien komt dat omdat ik een enorme zoetekauw ben.
De afzuigkap kon deze actie niet meer aan; het wentelteefjesbakken. De woonkamer vulde zich met rook. Ik besloot om de deur weer open te gooien, dit keer met een bierkrat als deurstopper. Ah, frisse lucht.
Na een kwartier waaide de deur plus bierkrat weer dicht. Herfstweer.

Gister had ik kokosmakronen gemaakt. Ik vind ze heel lekker.
Bij de Lidl had ik een handmixer gevonden. Een elektrische, tot 350 watt, met twee soorten haken, plus turbostand. Zeventien euro. Ik heb hem maar gekocht. Ik had er een van Philips op het oog, maar deze had hetzelfde vermogen, dus waarom niet? Ik krijg gelijk zin om iets te bakken. Chocolate chip cookies, of zo, maar daar heb je niet eens een mixer voor nodig, dat kan prima met je handen. Koekjesdeeg.

Lush heeft de halloween- en kerstcollectie uitgebracht en ik moet weer shampoo hebben, dus ik zit eraan te denken om wat bath bombs erbij te bestellen. Er is er eentje die naar vanille en kaneel ruikt. Maar vijf euro vijftig is veel voor één bad. Maar treat yoself. Ik denk dat ik ook wat goedkopere bath bombs (van drie/vier euro) koop.
Mijn hoofd zegt: 'Ome Duo betaalt het wel.'
Maar ik leen nog niet eens. Mijn spaarrekening betaalt dit wel. Geniet van het leven. Volg je hart, volg je ziel. ...Uh...

Als mensen me om advies vragen, is dat altijd het antwoord dat ik geef.
'Zal ik naar het college gaan?' vragen ze dan.
'Volg je hart, volg je ziel.'
'Zal ik deze schoenen kopen?' is nog een voorbeeld.
'Doe wat je hart begeert.'
'Zullen we dit eten?', een veelvoorkomende vraag.
'Als je dat wílt, waarom niet?'
Het was eerst sarcastisch bedoeld, maar nu zeg ik het zo vaak en zo on-ironisch, dat ik het begin te menen. Misschien omdat ik zelf altijd gestuurd word door emoties. En als mijn emoties zeggen: ga pompoensoep maken, dan doe ik dat. Toch?