Onbewuste marteling

Ik ben de hele dag door onbewust geirriteerd. Ik heb geen geduld. Voor niets. Na lang zoeken vond ik eindelijk een baan waar ik misschien voor aangenomen kon worden. De dame bij de uitzendbureau vroeg of ik een aantal formulieren wilde invullen. Ik dacht: nee ik heb er geen zin in. Ik wil niks lezen, niks opschrijven. NEEM ME GEWOON AAN. Helaas kon ik dit niet hardop zeggen en zei ik; Ja natuurlijk wil ik deze formulieren voor u invullen. Ik heb denk ik in recordtijd alle formulieren ingevuld en ben weggegaan. Ik denk dat er onbewust iets in mijn hoofd afspeelde. Iets zit me dwars en ik heb dat niet met mijn volledige verstand door. Mijn doel van vandaag is om te achterhalen wat me dwars zit en eventueel in een tweede post of deze post mijn dag te evalueren.

Vlak voordat ik ongeduldig werd, werd ik door mijn schoonmoeder in de middag gebeld. In eerste instantie pakte ik de telefoon niet op. Ze belde vervolgens nog zo'n drie keer. Nog voordat ik de telefoon opnam, voelde ik me geirriteerd. Vanochtend sprak ik even met mijn moeder en we hadden het toevallig ook over mijn schoonmoeder. We hadden het over de dingen die ze had moeten doen als schoonmoeder, maar waar ze heel onverschillig over was. We hadden het over het feit dat ze de schijn ophoudt dat zij ZOVEEL gedaan heeft voor mij terwijl ze in werkelijkheid nog geen tiende van wat ze beweert heeft gedaan. Als ik nu eraan denk, dan word ik zo boos. Er komt heel veel negatieve energie erbij kijken. Ik besef me nu pas dat zij mijn geestelijke gezondheid beinvloedt. Schrijven kan soms je ogen openen.

Omdat ik zoveel verdriet en woede voel, wil ik dieper ingaan op dit onderwerp. Waar gaat het mis tussen mij en haar? Voor mij zit het probleem in het feit dat zij zo van moment tot moment kan veranderen. Ik wil heel graag een band met haar opbouwen, en ze geeft me continue het gevoel dat het de goede richting opgaat. Omdat ik hier in Canadan nog geen vrienden heb en verder ook geen familie, wil ik heel graag dat wij een hecht band hebben. Ik wil het gevoel hebben dat ik mensen heb waar ik op kan bouwen. Met mijn broertjes en zusje heb ik nooit echt een sterke band gehad, maar met mijn moeder heb ik altijd een sterke band gehad. Ik denk dat ik mijn moeder in haar zoek. Ik wil dat zij zich gedraagt als mijn moeder en dat ze mij ook als een lid van de familie ziet. Dat ik op haar kan bouwen zoals ik op mijn moeder kan bouwen.

Is zij zoals mijn moeder? Nee. Mijn moeder is een engel. Ik weet dat zij er alles aan zal doen om haar kinderen gelukkig te maken. Mijn man is als een zoon voor haar, waarom ziet mijn schoonmoeder mij dan niet als een lid van de familie? Wat mij ontzettend veel verdriet doet, is het feit dat ze wel overkomt als een lieve en zorgzame vrouw. Echter, ze heeft mij zo vaak verdriet gedaan. Al deze tijd heb ik haar fouten genegeerd omdat ik mijn moeder miste. Ik hoopte dat het uiteindelijk goed zou komen en de liefde van mijn moeder zou voelen via haar.

Ik heb mijn ouders twee weken geleden in Nederland bezocht en sindsdien geef ik niets meer om mijn schoonmoeder. Nu ik weer de liefde van mijn moeder heb gevoeld, weet ik dat ik iets onmogelijks van mijn schoonmoeder verwacht. Het gaat niet gebeuren. Ik zal nooit deel uitmaken van hun familie. Ik moet me focussen op mijzelf. Ik moet zorgen voor mezelf. Ik moet alle woede en verdriet die ze mij heeft aangedaan kwijt raken en opnieuw beginnen. Het allerbelangrijkst is om me niet meer kwetsbaar op te stellen en NIETS VAN NIEMAND VERWACHTEN. Ik ben alleen en dat zal ik ook blijven. Ik verspil mijn energie door te hopen dat iemand mij uit deze situatie/eenzaamheid te helpen. Ik moet leren om voor mezelf op te komen en weer van mezelf houden. Al moet ik zeggen dat het laatste alweer een stuk beter gaat. Ik voel me een stuk sterker. Voortaan wil ik alle woede kwijt door het in mijn dagboek te schrijven.

Hoe ga ik nu met haar om? Mijn gevoel zegt dat ik haar moet negeren. Is dat echt zo'n goed idee? Het is zeker geen slecht idee. Wat voor nut heeft het om haar in mijn leven te hebben. Iedere keer dat ik haar zie, raak ik gestrest door wat er allemaal uit haar mond komt. Ze is zo gemeen en kan zich volgens mij echt niet verplaatsen in een ander. Iedere keer dat ik haar zie, krijg ik een vreetbui. Ik kan de stress niet aan omdat ik het nergens kwijt kan. Mijn moeder wil het wel aanhoren, maar ik maak haar alleen maar ongerust. Mijn man wil het niet aanhoren en ik wil niets gemeens over zijn moeder zeggen. Nu ik dit opschrijf, besef ik me hoe pijnlijk dit is. Dat ik hier nooit bij stil ben gaan staan. Ik kies voor mijzelf als ik het contact met haar verminder. Vind het alleen zielig voor mijn schoonvader. Wij hebben wel een goede band, maar als ik continu met ze om blijf gaan, ga ik eronder door. Ik ben nu alleen en kan al het verdriet dat zij veroorzaakt bij niemand kwijt.

Ik word gewoon misselijk van alles wat me is overkomen de afgelopen jaar. Ik zet de hele familie uit mijn leven. Ik wil niets meer met ze te maken hebben totdat ik me sterker voel. Ze hadden er voor me moeten zijn toen ik ze nodig had. Ik heb een jaar lang in een kamertje van 4 meter bij 4 meter gewacht op mijn werkvergunning. Mijn man moest werken zodat we op z'n minst de rekeningen konden betalen. Een half jaar lang verdiende hij niet genoeg om onze rekeningen te betalen. Ik heb mijn spaargeld gebruikt om rond te komen. Niemand vroeg ons of we hulp nodig hadden. Niemand kwam me even bezoeken. Ik nam het ze niet kwalijk omdat ik vond dat iedereen het te druk had. FUCK YOU, niemand had het druk. Ze lieten me in de steek. IK HAD NIEMAND! Ik had iemand nodig om mee te praten, maar er was niemand. Vanaf vandaag heb ik ze ook niet meer nodig. Ik ben altijd sterk geweest en heb mezelf door alles heen gesleurd. Ik kom hier ook wel uit. Geduld is het antwoord op alles. Ze zullen zien wat ik in me heb. Ik wens niemand iets slechts toe, maar ze boeien me ook niet meer. Ik kies voor mezelf. Ik kies voor de toekomst. Ik ben trots op mezelf.
23 sep 2017 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Sadaf112
Sadaf112, vrouw, 28 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende