.......
Vandaag ben ik terug geweest op de plek waar ik als jongen van 14/15 een aantal keer heb gestaan.
De plek die hoorde bij mijn meest wanhopige periode.
Waar ik niets liever wilde dan springen, maar niet durfde.
Vanavond stond ik er weer.
Nog steeds (of eigenlijk opnieuw) wilde ik niets liever dan mezelf laten vallen.
Dit keer was ik niet bang.
Toch heb ik het niet gedaan.
Het was vreemd om na 10 jaar terug te komen op deze plek.
Ik voelde de pijn van vroeger weer.
De machteloosheid, hoe alleen ik me voelde.
Toch gaf het ook rust.
Gewoon door te weten dat dit laatste redmiddel er is.
Vandaag heb ik het niet gedaan.
Ik wilde het wel, maar ik weet dat ik het niet moet willen.
Vandaag heb ik mezelf daar op tijd van weten te overtuigen.
Heel eerlijk weet ik niet of ik dat een volgende keer ook kan.
Misschien is het niet goed voor me om deze situatie op te zoeken.
Aan de andere kant blijft het trekken aan me en weet ik niet hoe lang ik nog weerstand kan bieden tegen deze gedachten.
Misschien hebben mijn ouders gelijk en raak ik langzaam en steeds meer in bezit van de duivel.
Misschien is dat wel mijn bestemming.
Misschien is dat mijn straf voor het niet geloven in een kwade macht. Dat ik er nu zelf door gegrepen word.
Misschien zoek ik het kwade zelf wel op door mezelf gedachten aan zelfdoding toe te staan.
Dit is de ene kant van de strijd in mijn hoofd.
De andere kant is gewoon dat ik me machteloos voel en op zoek wil naar een manier om hieruit te komen.
Dat ik een manier van leven kan vinden die bij me past en waar ik me gelukkig voel.
Dat ik de acceptatie van mijn ouders krijg over wie ik ben en hoe ik mijn leven leid.
Ik wil mijn leven niet meer leiden met het continue idee dat ik vol kwaad en zonden zit.
Ik wil leven met het gevoel dat ik mijn best doe om als goed mens te leven, en dat dat genoeg is.
De plek die hoorde bij mijn meest wanhopige periode.
Waar ik niets liever wilde dan springen, maar niet durfde.
Vanavond stond ik er weer.
Nog steeds (of eigenlijk opnieuw) wilde ik niets liever dan mezelf laten vallen.
Dit keer was ik niet bang.
Toch heb ik het niet gedaan.
Het was vreemd om na 10 jaar terug te komen op deze plek.
Ik voelde de pijn van vroeger weer.
De machteloosheid, hoe alleen ik me voelde.
Toch gaf het ook rust.
Gewoon door te weten dat dit laatste redmiddel er is.
Vandaag heb ik het niet gedaan.
Ik wilde het wel, maar ik weet dat ik het niet moet willen.
Vandaag heb ik mezelf daar op tijd van weten te overtuigen.
Heel eerlijk weet ik niet of ik dat een volgende keer ook kan.
Misschien is het niet goed voor me om deze situatie op te zoeken.
Aan de andere kant blijft het trekken aan me en weet ik niet hoe lang ik nog weerstand kan bieden tegen deze gedachten.
Misschien hebben mijn ouders gelijk en raak ik langzaam en steeds meer in bezit van de duivel.
Misschien is dat wel mijn bestemming.
Misschien is dat mijn straf voor het niet geloven in een kwade macht. Dat ik er nu zelf door gegrepen word.
Misschien zoek ik het kwade zelf wel op door mezelf gedachten aan zelfdoding toe te staan.
Dit is de ene kant van de strijd in mijn hoofd.
De andere kant is gewoon dat ik me machteloos voel en op zoek wil naar een manier om hieruit te komen.
Dat ik een manier van leven kan vinden die bij me past en waar ik me gelukkig voel.
Dat ik de acceptatie van mijn ouders krijg over wie ik ben en hoe ik mijn leven leid.
Ik wil mijn leven niet meer leiden met het continue idee dat ik vol kwaad en zonden zit.
Ik wil leven met het gevoel dat ik mijn best doe om als goed mens te leven, en dat dat genoeg is.
25 jul 2017
- meld ongepast verhaal
-
Popje!
woensdag 26 juli 2017 10:42
Misschien eens goed om hier met je huisarts over te praten?
-
LilAngel
woensdag 26 juli 2017 10:54
Ik schrik van je verhaal. Heb je hulp?
Wellicht zouden gesprekken met een hulpverlener je kunnen helpen door deze moeilijke periode.
Uit eerdere verhalen en zo ook deze begrijp ik dat je worstelt met je geloof, misschien is het mogelijk om een "onpartijdige" maar niet per se ongelovige hulpverlener te vinden. Er zijn ook zeker christelijke hulpverleningsinstanties, maar in hoeverre die nu bij jou aansluiten...
Misschien een hulpverlener of hulpverlenersproces die werken met ACT (Acceptance & Commitment Therapy) ... die werken vanuit kernprocessen. Misschien past het bij je.
Ik hoop in ieder geval dat je er niet alleen voor staat, of het gevoel hebt dat je er alleen voor staat.
-
mirkku
woensdag 26 juli 2017 11:25
Heftig.. Ik ben het helemaal eens met LilAngel. Probeer echt hulp te zoeken, je hoeft dit niet alleen te doen!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 dec 2017 Het gaat niet meer ( 4 )
- O 25 jul 2017 ....... ( 3 )
- O 03 jul 2017 Ik wil niet meer ( 2 )
- O 02 jul 2017 Ik kan het niet ( 2 )
- O 29 apr 2017 Niet zo goed ( 3 )
- O 26 apr 2017 In de war ( 2 )
- O 25 apr 2017 Een aantal weken verder ( 1 )
- O 03 apr 2017 Hoe nu verder... ( 2 )
- O 02 apr 2017 Het hele verhaal ( 7 )
- O 02 apr 2017 Ze weten het... ( 4 )
- O 16 feb 2017 Ruzie
- O 12 feb 2017 Een aantal weken later ( 1 )
- O 06 jan 2017 .....
- O 04 jan 2017 Het geloof ( 2 )
- O 02 jan 2017 Twijfels ( 10 )