Karma... of toch niet?

'Wij creëren zelf oorzaken door onze activiteiten en we ervaren de gevolgen daarvan. We zijn dus verantwoordelijk voor onze eigen prettige en vervelende ervaringen'

Hoe kan het dan dat ik voor de zoveelste nacht op een matrasje in de woonkamer lig, omdat manlief weer gigantisch ligt te snurken?
Al dagen, eigenlijk weken, slaap ik al slecht. Ik word er soms letterlijk gek van. Ik ben mezelf niet wat zich uit door meer emotioneel te zijn, geen energie hebben, slecht eten en ga zo maar door. Extreem moe zijn is echt slopend. En al helemaal als je ook nog eens een chronische ziekte heb.

Soms vraag ik me echt af waar ik dit allemaal aan verdient heb, al deze ellende die ik vroeger heb meegemaakt, en alle shit waar ik nu mee heb te dealen. Dit zijn geen gevolgen van oorzaken die ik zelf heb gecreëerd. Ik ervaar juist altijd de gevolgen van oorzaken die andere mensen creëeren. Ik word meegesleurd in HUN activiteiten en negatieve ervaringen. Waarom?
We weten allemaal dat karma een bitch is. Maar is karma niet 'what goes around, comes around'?!
Tuurlijk, ook ik doe vast onbewust dingen waar god niet al te vrolijk van word. Ik heb zelfs juist laatst perongeluk wat vergeten te scannen met de zelfscan in de supermarkt en het dus eigenlijk grofweg gejat. Maar word je letterlijk voor elk klein dingetje gestraft in het leven? Is karma zo nauwkeurig dat alles op een denkbeeldige weegschaal moet?

Life sucks sometimes. Ik ben waarschijnlijk echt weer veel te diep en te veel aan het door en nadenken hierover. But seriously, life is complicated. Ik snap er soms niks van.

Vroeger dat ik klein was en mijn ouders een nieuwe grote tv kochten, ( je weet wel, zo'n ding met een huge ass in die tijd) zat dat aparaat in een onwijs grote doos. Zelfs zo groot, dat ik er mee mocht spelen in de achtertuin. Ik maakte er een deur in, een raampje, een brievenbus..... Ik kon er uren in zitten met mijn glaasje limonade en mijn kleutertijdschrift. Ik had mijn eigen huis! Ik moest mezelf erin proppen, maar hey!? Who cares!? Ik had een plekje gecreëerd waar ik alleen kon zijn, waar ik me veilig voelde en eventjes met mijn limonade en mijn tijdschrift de hele wereld kon vergeten. Just me en strak om me heen 4 kartonnen muurtjes, met een kartonnen vloer en een kartonnen dak.

En wat zou ik maar al te graag nu weer even in mijn kartonnen huis willen zitten. Just me, myself and i.

En of course geen snurkende partner..... *gaap* ZzZzZzzzzzZZZZzZzzZ......................
29 mei 2017 - bewerkt op 29 mei 2017 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van PoesEnKat
PoesEnKat, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende