Vallen en weer opstaan

Omdat alles zo goed gaat, wil ik de buitenwereld maar al te graag overtuigen dat ik me altijd goed voel. En uiteraard is dat bullshit. Iedereen heeft mindere dagen, ik ook. Bij mij zijn deze dagen misschien nog net wat heftiger dan bij sommige anderen omdat ik emoties intenser ervaar.

De laatste dagen, of eigenlijk de laatste tijd, ben ik echt teveel geconfronteerd met dingen die me triggeren. Het zien van zelfbeschadiging, mensen die praten over depressie en zelfmoord, mensen die hun ervaring over misbruik met mij delen en het zien van magere mensen. Dat zijn dingen waar ik enorm gevoelig voor ben, alsof het weer even in mijn leven terugkomt wanneer ik ermee in aanraking kom.

Zoals ik al in eerdere verhalen schreef gaat het met eten goed. Ik heb weer honger en ben enorm veel aangekomen. Ik woog vroeger rond de 40 kilo. Een tijd terug woog ik weer en stond er 49 kilo op de weegschaal. Dat was echt een omkeerpunt waarna ik een aantal slechte dagen heb gehad. Gewoon door dat stomme getalletje op de weegschaal. Ik durf geen 50 te wegen, dat klinkt ineens heel hoog. En 49 lag naar mijn idee te dicht bij de 50. Gevolg was dat ik een paar dagen nauwelijks had gegeten en work-outs had gedaan tot mijn hele lichaam er pijn van deed.

Ook werd ik, zoals ik schreef, geconfronteerd met onderwerpen uit het verleden. Ik dacht onbewust terug aan vroeger, de negativiteit waarin ik me gek genoeg "veilig" voelde, en ik neigde weer naar die sfeer. Ik voelde weer de behoefte om mezelf te beschadigen en luisterde een paar dagen sombere muziek.

Maar ik mag niet in de negativiteit blijven hangen, ik moet voor mezelf zorgen. Mijn toekomst is te belangrijk om weg te gooien en ik heb mezelf dus weer opgepakt. Ik moet deze opleiding halen en ik moet later een mooie toekomst hebben met mijn vriend, maar daarvoor moet ik sterk zijn en sterk blijven.

Ik was door dit gedoe in twee dagen tijd 1,5 kilo afgevallen, maar dankzij bevrijdingsfestival heb ik het er weer aangegeten. Ik heb gelukkig geen rare dingen gedaan, mezelf niet beschadigd of wat dan ook. Dus nu gaan we weer verder, knokken voor de laatste periode van mijn studie. En dan ben ik ook weer in mijn studie veel te perfectionistisch, ik moet van mezelf de propedeuse halen zonder ook maar iets te hoeven herkansen. Nu is dit tot nu toe met gemak gelukt, en heb ik prachtige cijfers terug gekregen. Laatste periode wordt even doorbijten, maar tussendoor ga ik nog een weekje met twaalf klasgenoten en twee docenten naar Polen. En als ik dan eindelijk klaar ben mag ik gaan genieten van de zomervakantie.

Ik ben gevallen, maar ik sta weer op en ga weer door.
06 mei 2017 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Pelientje
Pelientje, vrouw, 26 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende