Alles loopt in rondjes

Het is een tijdje geleden, maar ik ben wat bezig geweest met mezelf.
Iets wat ik misschien al een tijd eerder had moeten doen.

Voorheen ging het niet helemaal lekker met me, er speelde veel dingen en ik kon het geen plekje geven en had dus geen rust. Nu zijn er een paar maanden over heen en het gaat een stuk beter.

Allereerst ben ik in 2 maanden 3 kilo kwijt geraakt, ben hier zo blij mee dat ik meer motivatie heb gekregen te blijven sporten (2 a 3x per week) en beter te gaan eten.
Daarnaast heb ik me ex vergeven want ben gaan beseffen dat het van twee kanten kwam. Daarnaast hebben we goede gesprekken gehad en nu spreken we elkaar nog heel af en toe over de app. Kort en krachtig, omdat de band stukken minder is. Toch ben ik er van overtuigd dat we weer vrienden kunnen worden, wat ik erg fijn zou vinden.
Een relatie met hem zou niet meer gaan. Waarom niet? Ik heb een nieuwe vlam leren kennen. Het gaat erg goed tussen ons en ik voel me zo goed als we samen zijn. Hij weet af van de tijd voor hem dat ik het dus lastig heb gehad. In ruil daarvoor had hij me ook dingen vertelt voor hij mij leerde kennen. Het heeft de band tussen ons heel los en open gemaakt.

Het enige min punt is nog steeds mijn opleiding. Het is net of ik in rondjes blijf lopen. Periode gaat goed, periode gaat fout dan weer goed dan weer fout. Er lijkt geen einde aan te komen en bij elke toets die er is krijg ik een paniek aanval of geef ik heel simpel gewoon op.
Alles wat ik leer komt niet binnen, alle verslagen die ik moet schrijven lijken bager en onzin.
Met docenten heb ik al genoeg gesprekken gehad en het loopt steeds op niks uit, behalve studievertraging van een half jaar. Niet iets waar je op zit te wachten of wat je wil horen.
Samen met een klasgenoot, die me heel erg steund (andersom ook) zijn we langs de schoolpsycholoog gegaan. Hier heb ik mijn verhaal gedaan en moest ik vertellen hoe ik dacht als ging over toetsweken of over studie vertraging.

dat eerste over toetsen ging ongeveer zo.
Allereerst maak ik een lijst met welke vakken en wat ik moet leren, daarna maak ik lijst om af te strepen, zodat ik weet wat ik nog moet samenvatten ofzo. Eenmaal een planning schieten er allerlei andere dingen door me hoofd.
Ik moet nog huiswerk maken voor dat, die toets eerder dus dat beter doen, stage moet ook nog, zijn er geen verslagen. Mijn hoofd springt van een naar ander als ik moet gaan leren. En tijdens leren hou ik het denk 30 min vol om echt te focussen, maar zodra ik even afgeleid ben gaat mijn hoofd weer. okey nu dat vak, dan dit vak en als ik dit vandaag af maak dan. Nee het moet zo etc etc. dus mijn planning veranderd elke dag zeker wel 2x

wat betreft studievertraging begin ik gewoon te huilen, zo maar om niks. Dit is de faalangst die ik heb, die mee speelt. angst om te falen en er daardoor niet bij te horen.
Geconstateerd door psycholoog: ADD en Faalangst...
Niet echt wat nieuws, want die sticker krijg ik op elke school van zo'n beetje elke docent.
Enige wat ik dan denk, top heerlijk en nu? juist niks want ik kan er niks mee.

Alles komt dus steeds weer terug bij hoe het was en hoe het liep.
Het maakt me angstig, juist omdat ik nu ook alles weer beetje op de rails heb.
Wie weet maak ik me druk om niks, kan heel goed..

We gaan het zien, ik ben nog altijd bezig met aan mezelf werken en dat is eerst door afvallen en rust creëren.