sterke wil terug naar normaal
Ik ben inmiddels al een jaar bij trtc..ik heb een welkom en orientatie fase doorlopen
en ik ben tot het besluit gekomen dat trtc mij niet verder kan helpen. Ze hebben de juiste expertise
maar groepstherapie sluit bij mij nou eenmaal niet aan. En alles bij trtc moet je in groepen doen.
Ik wil niet in op mijn traum a's wat er vroeger is gebeurd is vroeger. Ik heb er geen last van en wil daar nu ook
geen aandacht aan geven. Ik wil gewooon mijn school oppakken het normale leven weer in.Ik wil gewoon individuele therapie.. iets wel wel zinvol is voor mij.
trtc voelt zooo verplicht, ik voel we gevangen in het wereldje van de hulpverlening alsof ik er gewoon niet meer uitkom. Ik wil eruit ik wil verder met mij leven. En kan wat mij betreft alleen als ik niet meer zo een intensieve therapie heb, ik niet continue bezig ben met alles wat slecht gaat. Ik geef het aandacht dus het groeit.
Ik wil aandacht geven aan iets wat ik voor mezelf doe en dat is alleen naar school gaan. Wat ik nu niet kan.
Ik voel mij met de minuut dommer worden.
ik moet mijn weg zien te vinden in therapie en school..
Volgende maand verhuizen naar een andere instelling waar ik meer zelfstandig kan zijn. Beter dan hier tussen allerlei jongens zitten.
Hoe het met mij gaat ??
Kut omdat ik mij gevangen voel , onzeker omdat het enige wat ik nog wil ook kan mislukken en dan heb ik alles gehad en moet ik van mezelf uit het leven stappen omdat er dan voor mij geen leven meer is. Het klinkt extreem maar voor mij is het alles of niks tegenwoordig omdat ik er gewoon zo klaar mee ben een patient te zijn
en ik ben tot het besluit gekomen dat trtc mij niet verder kan helpen. Ze hebben de juiste expertise
maar groepstherapie sluit bij mij nou eenmaal niet aan. En alles bij trtc moet je in groepen doen.
Ik wil niet in op mijn traum a's wat er vroeger is gebeurd is vroeger. Ik heb er geen last van en wil daar nu ook
geen aandacht aan geven. Ik wil gewooon mijn school oppakken het normale leven weer in.Ik wil gewoon individuele therapie.. iets wel wel zinvol is voor mij.
trtc voelt zooo verplicht, ik voel we gevangen in het wereldje van de hulpverlening alsof ik er gewoon niet meer uitkom. Ik wil eruit ik wil verder met mij leven. En kan wat mij betreft alleen als ik niet meer zo een intensieve therapie heb, ik niet continue bezig ben met alles wat slecht gaat. Ik geef het aandacht dus het groeit.
Ik wil aandacht geven aan iets wat ik voor mezelf doe en dat is alleen naar school gaan. Wat ik nu niet kan.
Ik voel mij met de minuut dommer worden.
ik moet mijn weg zien te vinden in therapie en school..
Volgende maand verhuizen naar een andere instelling waar ik meer zelfstandig kan zijn. Beter dan hier tussen allerlei jongens zitten.
Hoe het met mij gaat ??
Kut omdat ik mij gevangen voel , onzeker omdat het enige wat ik nog wil ook kan mislukken en dan heb ik alles gehad en moet ik van mezelf uit het leven stappen omdat er dan voor mij geen leven meer is. Het klinkt extreem maar voor mij is het alles of niks tegenwoordig omdat ik er gewoon zo klaar mee ben een patient te zijn
13 feb 2017
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 29 nov 2023 Niet mij ( 1 )
- O 15 nov 2023 Ughh ( 2 )
- O 19 okt 2023 Een jaartje verder .. ( 2 )
- O 18 okt 2022 Update aan mezelf ( 1 )
- O 24 sep 2022 Niet beter ( 1 )
- O 22 aug 2022 Verdrietig ofzo ( 2 )
- O 13 aug 2022 Op de helft van de zomervakantie ( 2 )
- O 08 jul 2022 Update ( 1 )
- O 06 mei 2022 We kunnen niks meer voor je doen ( 3 )
- O 05 mrt 2022 Negatief overheerst ( 2 )
- O 24 feb 2022 Pff ( 2 )
- O 13 feb 2022 Angst en schaamte ( 4 )
- O 05 feb 2022 Emmertje al te vol.. ( 1 )
- O 29 jan 2022 Elk contact is prima ( 3 )
- O 25 jan 2022 Klein updaten ( 2 )