Strange Things Happening
Vreemde dingen gebeuren. Gister, vandaag. Met elke slag tikken er secondes voorbij, elk een moment elk vreemd, elk anders. Anders als net, als eerst en lang. Erg lang geleden.
Als een slang kruipt de tijd, altijd aanwezig en o zo sluw maar ook geniepig als een vos dwalend door het bos bij volle maan op jacht naar een sappig stuk vacht. Raadsels, wartaal of toch gewoon anders? Anders in gevoel, anders in doen, laten en denken.
Verwarrend is het niet? dit is mijn gevoel en hoe het tot mij spreekt. Een doolhof vol raadsels met als enig doel mijn veiligheid te waarborgen. Geen muur maar fort waar zelfs ik nauwelijks doorkom. Stel je je voor gevoelloos door de dagen te gaan, door de jaren... Jaloers? Misschien op zijn tijd tot de dagen, weken en jaren voorbij gaan waarop er één moment is waarin je weer even alles voelt. Van de hoogste pieken tot de diepste dalen, net genoeg om je te laten beseffen wat je mist waarna het weer even snel verdwijnt als dat het kwam.
En van dat alles mis ik het toch het meest om te huilen zoals ik de nachten deed waarin schaduwen zich over mijn muren trokken, zoals deuren kraakten en gedachtes dreigden.
Gek lijkt het wel maar vergeet nooit dat zonder de pijn ge ook geen geluk zal kennen...
Zeg ik inmiddels met een emotieloze stem.
Als een slang kruipt de tijd, altijd aanwezig en o zo sluw maar ook geniepig als een vos dwalend door het bos bij volle maan op jacht naar een sappig stuk vacht. Raadsels, wartaal of toch gewoon anders? Anders in gevoel, anders in doen, laten en denken.
Verwarrend is het niet? dit is mijn gevoel en hoe het tot mij spreekt. Een doolhof vol raadsels met als enig doel mijn veiligheid te waarborgen. Geen muur maar fort waar zelfs ik nauwelijks doorkom. Stel je je voor gevoelloos door de dagen te gaan, door de jaren... Jaloers? Misschien op zijn tijd tot de dagen, weken en jaren voorbij gaan waarop er één moment is waarin je weer even alles voelt. Van de hoogste pieken tot de diepste dalen, net genoeg om je te laten beseffen wat je mist waarna het weer even snel verdwijnt als dat het kwam.
En van dat alles mis ik het toch het meest om te huilen zoals ik de nachten deed waarin schaduwen zich over mijn muren trokken, zoals deuren kraakten en gedachtes dreigden.
Gek lijkt het wel maar vergeet nooit dat zonder de pijn ge ook geen geluk zal kennen...
Zeg ik inmiddels met een emotieloze stem.
29 sep 2016
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 jun 2023 Mijn dag zoals de zon aanschouwd.
- O 16 nov 2022 Breekbaar Steen (Dicht)
- O 07 jun 2021 Ademnood
- O 18 jan 2021 Mijn wereld vol monsters.
- O 19 okt 2020 Klein Fijn MyDiary
- O 08 dec 2019 Poortje Open, Oogje Dicht
- O 17 jan 2019 15 Jaar MD ( 1 )
- O 03 sep 2018 Schreeuw
- O 14 jul 2017 Waar is mijn dolk?
- O 07 apr 2017 The IF statement
- O 29 sep 2016 Strange Things Happening
- O 10 jun 2016 Mijn muur van vuur.
- O 03 apr 2016 Md Verlaten? ( 2 )
- O 17 nov 2015 Worship life by living
- O 23 aug 2015 Till next year! ( Thank you all! )