23 Juli 2016

Dear Diarry,

Het is de eerste keer dat ik een serieuze dagboek bij hou. Ik heb dit vroeger wel gedaan als ik klein was maar ja das toch wel anders. ik ben beginnen schrijven om dit ik mijn gevoelens kwijt moet. Ik heb het thuis niet gemakkelijk met mijn familie. Ik heb een vader die mij voortdurend uitmaakt om dat ik wat naar de dikkere kant ben. Mijn moeder die mij nooit begrijpt en mij nooit echt steunt ze denkt alleen aan haar zelf. Een grotere broer die zwaar aan de drugs zit dus daar kan ik ook niks mee. En dan nog mijn jongere broer van 12 die alles krijgt ondanks hij slechte punten heeft op school. En ik??? Ik heb wel een A-attest he maar mij bekijken ze niet eens. Ze steunen mij nergens in.... Graag wil ik terug op kamp daar had ik het naar mijn zin. 10 dagen lang voelde ik me weer gelukkig maar nu ik weer thuis ben wil ik me gewoon liever elke dag opsluiten op mijn kamer en doen alsof ik niet besta. Kheb wel spijt dak ni mee ben gegaan met de leiding naar Dublin voor een week dat was dan nog een extra week weg van dit hier. Bon dit was het zo voor vandaag morgen ben ik weer voor iets te zeggen uit mijn leuke leventje!!!

Bye Diarry