Afscheid Wisha, en nu?

Sinds ik Wisha heb laten inslapen, gaat eten erg moeizaam. Kreeg vooral in het begin geen hap door mijn keel. Ben dan ook ruim anderhalve kilo afgevallen. Het eten gaat nu iets beter, maar nog steeds wel erg moeizaam.

Als aandenken aan Wisha heb ik een stuk van de staart afgeknipt, daar laat ik een armband van maken. Verder ga ik nog een foto op canvas laten drukken. Want ook al is ze er niet meer, Wisha heeft een heel bijzonder plekje in mijn hart. Bijzonder paard was ze.

Om toch een beetje verder te kunnen gaan met mijn leven, ben ik op zoek naar een nieuw maatje. Ik mis het nu al enorm om elke dag naar stal te gaan, lekker bezig te zijn met de paarden. Op dit moment heb ik een heel leuk paard op het oog, een NRPS x Arabisch volbloed. Hele leuke, maar pittige ruin van 7. Helaas staat hij helemaal aan de andere kant van Nederland, maar waarschijnlijk ga ik dinsdag, en anders zaterdag, kijken of dit paardje wat voor me is.

26 jun 2016 - meld ongepast verhaal

Pelientje, vrouw, 26 jaar

MoodswingBaby zondag 26 juni 2016 11:44
Probeer je nu niet meteen te schuldig te voelen over het feit dat eten minder goed lukt. Dat is volkomen normaal in een dergelijke situatie en zolang het zich naar verloop van tijd weer stabiliseert, is er geen probleem.

Een armbandje van het haar van Wisha zal altijd een fijn aandenken blijven, mooi idee! Ik hoop dat het paard dat je gaat bezoeken iets voor jou is. Probeer niet te veel te vergelijken met Wisha.
Eregorn zondag 26 juni 2016 16:23
Zo'n armband is inderdaad heel fijn! Je kunt hele mooie laten maken. Ik heb van mijn oude vriend ook een mooie en het voelt nog steeds speciaal om die te dragen

Succes met je zoektocht naar een nieuw maatje!
Gewoon ik zondag 26 juni 2016 17:06
Wat MoodswingBaby al zegt, is het vrij normaal om af te vallen in een rouwperiode. Ik was 4 kilo kwijt na het afscheid van mijn kat dit jaar, dat is er daarna gewoon netjes weer aangekomen. Verplicht jezelf tot niet teveel in deze fase, natuurlijk is het belangrijk om je eetpatroon in de gaten te houden, maar verdriet mag er ook gewoon zijn en dat heeft z'n weerslag op je lichaam.

Armbandje klinkt mooi. Ik hoop dat je de leegte snel kunt opvullen met een ander paardje, niet omdat je Wisha daardoor zal vergeten want dat zal natuurlijk niet gebeuren, maar omdat het gat waar je in valt dan minder groot is.
lonehope zondag 26 juni 2016 18:45
Ik snap hoe je je voelt. Ik ben ook mijn pony verloren. Echt het beste maatje wat ik kon wensen. Hij was al 27, syndroom van Cushing en een ontstoken achterbeen.
Na 2 jaar nog steeds aan het rouwen. Ik heb ook een stukje van zijn staart afgeknipt, en manen. Ook de haren uit mijn oude borstels gehaald. Rook nog precies naar hem. Ik heb ook zijn hoefijzer gehouden die hij onder het rijden was verloren. Moet er weer van huilen.
Nu heb ik ook gelukkig weer een ander paard op het oog. Een witte duitse warmbloed. En een hengst (ik kan op de een of andere manier veel beter omgaan met hengsten..?). Ik voelde me hier trouwens altijd heel schuldig over. Ik had het gevoel dat ik mijn oude pony 'verving', snappie?
In ieder geval, fijn dat je een nieuw paard op het oog hebt! Hopelijk is het wat

O 15 jan 2020 Terug van weggeweest!! ( 3 )
O 30 apr 2019 eventjes kort ( 3 )
O 16 feb 2019 We gaan er weer tegenaan ( 4 )
O 14 feb 2019 Blog seksueel misbruik ( 3 )
O 03 feb 2019 *boswandeling & eetstoornis ( 10 )
O 17 jan 2019 In tweestrijd met mezelf
O 17 dec 2018 Strijd om gewicht ( 15 )
O 27 nov 2018 Met vallen en opstaan ( 1 )
O 07 nov 2018 Anorexia eetclub ( 5 )
O 31 okt 2018 Borderline ( 3 )
O 31 okt 2018 Dag lief maatje ( 2 )
O 27 okt 2018 Veel gesprekken ( 2 )
O 17 okt 2018 Wat een giller - NS ( 1 )
O 15 okt 2018 Piercing, Lion King en Walibi ( 4 )
O 29 sep 2018 Update hap, therapie en stage ( 12 )

vorige volgende