Danseuse.

Bob Dylan neuriet zijn lied over rollende stenen. Het lijkt alsof deze houten vloer enkel gemaakt is om op te dansen, mijn verliefde voeten rusten en oefenen daarna weer druk uit op de grond. Sierlijk hef ik mijn armen op, slaag ze om je onzichtbare nek heen. Jouw lichaam, zo licht als lucht, volgt al mijn bewegingen en ondersteunt mij in al mijn passen. Zachtjes zing ik met Dylan mee, mijn adem streelt je oor bij elk gemompeld woord. De spiegel glimlacht naar mij. Ze gniffelt om meisjes die met zichzelf verstrengeld zijn.